Zolang ik me kan herinneren, ben ik actief en sportief geweest en beleefde ik dit op een heel fijne manier. Later kwam er naast de sport ook interesse voor gezonde voeding bij.
Door een aantal traumatische gebeurtenissen in mijn leven, wist ik niet goed om te gaan met mijn emoties. Tijdens mijn puberteit groeide de onzekerheid, gebrek aan zelfvertrouwen en de grote angst er niet bij te horen. Ook had ik te maken met een moeilijke basisschool ervaring, waar ik te maken kreeg met pestgedrag, achterstanden en het gevoel er niet bij te horen. Al deze ervaringen hebben de eetstoornis langzaam gevoed, wat resulteerde in een interne opname in juni 2019 bij Rintveld.
Al die jaren had ik mezelf aangeleerd mijn gevoel te onderdrukken. Door te gaan sporten en met voeding bezig te zijn, merkte ik dat ik wel gezien werd en de aandacht kreeg die ik zo gemist had en waar ik naar opzoek was. Deze gewoontes werden vaste patronen en deze manier van leven werd zo eigen dat ik zelf in eerste instantie niet doorhad dat de eetstoornis steeds meer terrein aan het winnen was.
Ben ik nu weer beter? Ik geloof dat de eetstoornis altijd mijn zwakke plek zal blijven, alleen nu ben ik me hiervan bewust. Bij moeilijke situaties probeer ik hulp te vragen vanuit mijn omgeving en me niet af te sluiten en controle te vinden in de eetstoornis. De stem zit nog steeds in mijn hoofd, maar ik heb nu de leiding.
Daarnaast heb ik ervaren welke impact deze ziekte heeft op het gezin, familie, vrienden, werk en al het andere wat mee werd gezogen in deze ziekte.
Mijn grootste angst binnen de eetstoornis wa in mijn geval het verliezen van de controle. Doordat ik zoveel situaties in mijn leven ben tegen gekomen die ik niet kon beïnvloeden voelde ik me machteloos.Door de regie te nemen over bewegen en voeding, kreeg ik vertrouwen in mezelf. Er was gelukkig iets waar ik goed in was en dit werd door mijn omgeving gezien; ik werd gezien.
Motivatie en zingeving zijn de grootste krachten om de strijd met een eetstoornis aan te gaan en van daaruit heb ik dan ook de stap gezet om deze stichting op te richten. Ik wil me hard maken voor alle mensen die te maken krijgen met het thema eetstoornissen.
Het gaat niet alleen om de “patiënt” , ook de omgeving worstelt met de negatieve invloeden die deze ziekte met zich meebrengt. Je moet het zelf doen, maar je bent niet alleen!
De initiatiefneemster,
Rolien Vergouw-Appel
